#193 HELDER

Peinzen is zijn eerste natuur. Minstens sinds zijn kinderlijk paradijs met een daverende klap uit elkaar donderde. De eerste jaren meende hij medeverantwoordelijk te zijn. Naarmate de jaren verstreken ging schuld over in verdriet. Maar het piekeren bleef. Elke keuze waar hij voor staat – welke smaak jam te kiezen, een trui of een overhemd, verhuizen of toch verbouwen – verlamt hem. Zelfs de meest minuscule, overzichtelijke opgave wordt bezwaard door een onmenselijk gewicht. Hij vreest dat elke verkeerde beslissing rampzalige gevolgen zal hebben.

De huiver op een kruispunt te staan. Nog vóór zijn strikdiploma plots geen ouders meer hebben aan wie hij kon vragen of hij het wel goed deed. In een adolescent moment van helderheid bedacht hij er wijs aan te doen zijn peinzen vruchtbaar te maken met een studie filosofie. Hij kon niet beslissen in welke stad dat zou moeten.

Met piekeren tracht hij hen in leven te houden.