#194 BEZEMEN

Plichtsgetrouw neuriënd besmeert hij de twee sneeën brood die hij de avond ervoor uit het vriesvak heeft gehaald en onder het omgekeerd bord heeft gelegd. De ene met oude kaas, de andere met halvarine en kersenjam. Wat zijn buurman een saai leven noemt, is voor hem een stabiel, verankerd bestaan. Langzaam en precies snijdt hij beide sneeën in acht stukjes. Met het bord in zijn linkerhand loopt hij naar de voordeur, raapt het ochtendblad van de bruine tegelvloer, kijkt tijdens het overeind komen even naar zijn gezicht in de oude garderobespiegel en neemt plaats aan de voortafel.

Hij slaat een kruis, hapt in een stuk brood. Tijdens het doornemen van de overlijdensadvertenties repeteert hij zijn ochtend. Een tweede kop thee over een kwartier, de bijkeuken bezemen tot half elf, drie boterhammen en bouillon om kwart voor één.

Daarna een dutje, wandelen en chinees opwarmen voor het journaal van zes uur.