#53 Vacare

Inmiddels ligt zijn bed bezaaid met kledingstukken, badkamerartikelen, reisgidsen, schoenen en plastic tasjes van divers formaat. Hij hoort de stem van zijn oma het woord ‘uitdragerij’ formuleren. Hij glimlacht. Vakanties en reizen bestonden in haar wereld niet. Voor zijn oma was een reis een onderneming van oudtestamentische proporties, vergelijkbaar met die van Charles Lindbergh, Scott en Amundsen of Alexander de Grote. Niet dat ze daar ooit van gehoord had. Alles verder dan de weekmarkt in de naburige stad was ijdelheid. Zij leidde het soort leven waarvan beweerd wordt dat mensen er in die tijd tevreden mee waren.

Maar dat was zij niet. Ze verfoeide haar leven, had een hardgrondige hekel aan de wekelijkse gang naar de markt. Ze snakte naar ijdelheid, en oudtestamentische ondernemingen. Eenmaal probeerde ze te ontsnappen aan de voorgeschreven toekomst. Het kwam haar duur te staan. Ergens lijkt hij op haar.
​
Hij kan ontsnappen, of zich schikken.