#92 GOLVEN

Het najaar brengt alles tot stilstand. Krakend en zuchtend vleit het afgeleefde jaargetijde zich neer, uitgeput, om in de lente te herademen. Maar hij niet. Zodra de blaadjes vallen wordt hij wakker. De zomerslaap voorbij. Een vitale dageraad bevangt hem. Als kind al. Zijn ouders stonden voor een raadsel. Hij liet zich meevoeren op golven van energie die diep uit zijn ziel leken te komen. Golven die hem op vele vreemde kusten wierpen. En hoe onstuimiger het weer, des te onbesuisder hij werd. En wordt.

Vandaag is een van die zeldzaam furieuze dagen waarop het onweert in de herfst. Hij laadt zich eraan op. Met zijn fiets snijdt hij een baan door de tegenwind. Naar de stad. Naar de stad. Hij loeit met de vlagen mee, opgetogen, uitgelaten. Hij weet al precies in welke winkels hij zichzelf laat aanspoelen. Er wacht een rijke buit.

Zijn appartement is zijn eigen Tortuga.